فرازهایی از عرفان مولانا
جاذبه جنسیت در کلام مولانا
مولوی معتقد است که پیامبران و برگزیدگان الهی در باطن از جنس روح
و ملک اند،هر چند صورت جسمانی دارند تا به مقتضای جاذبه جنسیت
جامعه بشری را هدایت نمایند.
در دفتر چهارم در داستان آن طفلی که در ناودان در خطر افتادن بود و
از حضرت علی (ع) چاره کار را می جستند ، امام فرمود : تا طفلی را بر بام
برند و کودک به هوای آن طفل از ناودان پایین آید
گفت طفلی را بر آور هم ز بام
تا ببیند جنس خود را آن غلام
سوی جنس آید سبک زان ناودان
جاذب هر جنس را هم جنس دان
از آن رو پیامبران از جنس بشرند تا مردم به بوی جنسیت از رنج و خطر
در امان باشند و گم نگردند.
زان بود جنس بشر پیغمبران
تا به جنسیت رهند از ناودان
پس بشر فرمود خود را مثلکم
تا به جنس آیند و کم گردند گم
زانکه جنسیت عجایب جاذبی است
جاذب جنس است هر جا طالبی است
این جاذبه جنسیت نه تنها در انبیاء و پیروان او وجود دارد ،بلکه
دایره شمولش کفر و دین و خوی نیک و بد را نیز در بر دارد.
جاذبه جنسیت است اکنون ببین
که تو جنس کیستی از کفر و دین
گر به هامان مایلی ،هامانی ای
ور به موسی مایلی ، سبحانی ای
جاذبه جنسیت عیسی و ادریس را به گردون برد ،هاروت و ماروت
را بر زمین آوردوکافران را هم جنس شیطان قرار داد.
عیسی و ادریس بر گردون شدند
با ملایک چونکه هم جنس آمدند
باز آن هاروت و ماروت از بلند
جنس تن بودند ،زان زیر آمدند
کافران هم جنس شیطان آمده
جانشان هم جنس شیطانان شده
همچنین مولانا معتقد است جاذبه جنسیت بین همه موجودات عالم
نیز گسترده است.
ذره ذره کاندرین ارض و سماست
جنس خود را همچو کاه و کهرباست
در جهان هر چیز چیزی می کشد
کفر کافر را و مرشد را رشد
کهربا هم هست و مغناطیس هست
تا تو آهن یا کهی آید به دست
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند